بزودی منتشر خواهد شد:
کتاب اول از سری کتب دوگانه دنیای هنرهای رزمی:
فرهنگ هنرهای رزمی جهان
مولف: محمددهقان
آرنیس دِمانو Arnis De Mano بمعنای « كنترل بوسیلة دست » و هنری باستانی است كه گفته می شود در سال 750 م خلق شده و به اسامی كالی Kali ( سلاح لبه دار ) , پاگ كالی Pag Kali , اِسكریما Eskrima و اِس توكادا Estocada نیز شناخته می شود . این سبك شامل استفاده از چوب , شمشیر , خنجر و در آخر تكنیكهای دست خالی است و در آن از شلوار كوتاهی كه تا زانو می رسد و شبیه شلوار كشتی باستانی ایران است , استفاده می شود . زمانی كه در قرن 16 میلادی اسپانیایی ها بر فیلیپین مسلط شدند , این هنر را ممنوع اعلام كردند اما چون دارای موزیك و شبیه رقص بود , لذا تمرین آنرا آزاد كرده و آنرا اِسكریمیش Skrimish نامیدند .
هنر فیلیپینی آرنیس دِمانو Arnis De Mano
سیلات Silat هنررزمی ملی مجمع الجزایر جنوب شرق آسیا
بمعنای « عملكرد سریع » یا « حیله » و هنر رزمی ملّی مجمع الجزایر جنوب شرق آسیا است كه از مالزی تا گینة نو و همراه با موسیقی تمرین می شود . گفته می شود این هنر كه بعد از ترکیب با سبک پنت جاک ، پِن جاك سیلات Pen Jack Silat ( مبارزه با استفاده از فنون و حركات خاص بدن ) و پنچاك سیلات Penchak نیز نامیده می شود , در قرن 6 یا 7 میلادی در جزیرة سوماترا Sumatra و توسط یك زن ابداع شده است . عقیده بر این است كه این زن , با مشاهدة مبارزة بین ببر و یك پرندة عظیم الجثه , حركات این دو حیوان را تقلید كرده و بكمك شوهرش سبك سیلات را خلق می كند ! البته عده ای ریشة این سبك را به حدود هزار سال پیش و جنوب چین می رسانند . همچنین عدة دیگری نیز آنرا دارای ریشة ایرانی می دانند ! به هر حال این هنر قبلاً سیلک تواوه Silek Tuoh نامیده شده و حدود 3 هزار سبك داشته كه از این تعداد , مجموعاً 600 سبك به تنهایی در مالزی فعال بوده اند ! و امروزه نیز بیش از 150 سبك از آن به ثبت رسیده است ! سبك امروزی سیلات گویا توسط استاد فقیدی بنام سوئِرو دویرجو ( متولد 1929 م ) تدوین شده است و فنون درگیری از نزدیك , پرتاب و شكستن مفاصل حریف , جزو تكنیكهای اصلی آن محسوب می شوند .
كالاری پائیت (Kalaripayit) سبکی که راهب تامو آنرا با خود به چین برد.
تاریخچه پیدایش هنرهای رزمی
این وب سایت هدیه ایست به علاقه مندان دنیای هنرهای رزمی. با ارسال مطالب و تصاویر ناب رزمی ما را در این راه یاری رسانید
هنرهای رزمی در شبه جزیرة كره دارای قدمت دو هزار ساله می باشد . این هنر ها اكثراً تحت تأثیر روش های شمالی چین بوده و مشخصة عمدة آنها , لگد های بلند و حالات پاباز می باشد . تكواندو , تانگ سودو , هوارانگ دو , هاپكیدو و كوك سول وان معروف ترین سبكهای كره ای می باشند كه برخی از آنها از هنرهای ژاپنی نیز تأثیر پذیرفته اند . در تقسیم بندی كلّی , هنرهای سنتی كره ای را به دو شاخة عمده تقسیم می كنند :
1) سا دو موسول Sa Do Musool : بمعنای « هنرهای رزمی قبیله ای » است . قبایل مختلف در عصر باستان روش های متفاوتی برای دفاع در مقابل دشمنان و حیوانات وحشی داشتند كه می توان به پرتاب سنگ و پاشیدن شن و به دنبال آن استفاده از انواع شمشیر , چاقو , طناب , بادبزن و تكنیكهای تقلیدی از حركات حیوانات اشاره كرد . این هنر ها بدون شكّ اولین روش های دفاع از خود و ریشة انواع هنرهای رزمی امروزی می باشند .
2) كونگ جونگ موسول Koong Joeng Musool : بمعنای « هنرهای رزمی امپراطوری » است و اكثر این هنر ها شامل رزم تن به تن با شمشیر و خنجر و نیز با دست خالی بوده و دارای دو ریشة اصلی می باشند : یكی از هنركیونگ دانگ از حكومت كوگوریو و دیگری از هنر هوارانگ دو از حكومت سیلا . كیونگ دانگ كه سیستم اصلیِ آموزشیِ جوانان طبقات متوسط و پایین ترِ جامعة دوران حكومت كوگوریو بود , در طی قرن دوم میلادی بوجود آمده و حاوی نكات اخلاقی نیز بوده است . هوارنگ دو نیز سیستم آموزشی جوانان طبقة مرفه حكومت سیلا در قرن 6 میلادی بوده است . حكومت سیلا كوچكترین پادشاهی در بین سه پادشاهی سیلا , كوگوریو و پك چه بود و هوارانگ دو امروزه نیز تمرین می شود .
تكواندو Taekwondo بمعنای « روش ضربه زدن با پا و مشت » و معروف ترین سبك رزمی كشور كره است كه در بازی های المپیك نیز پذیرفته شده و در آن 90% حركات را ضربات دینامیكی پا تشكیل می دهد . در سال 1955 م تقریباً اكثر اساتید مدارس 9 گانة كوان Kwan ( كوون Kwon ) طی نشستی اعلام كردند كه این سیستم های 9 گانه را تحت نام یك سیستم واحد بنام تكواندو , با هم تركیب می كنند . ریاست این نشست را ژنرال چوی هونگ هی Choi Hong Hi ( 2002 – 1918 م ) بر عهده داشت كه امروزه نیز بعنوان « پدر تكواندو » شناخته می شود . مدارس 9 گانة كوان كه امروزه نیز بعضاً بطور مجزّا و زیر نظر « انجمن تكواندو كره » فعالیت می كنند , عبارتند از : « مودو كوان , جی دو كوان , یون مو كوان , چونگ دو كوان , چانگ مو كوان , اودو كوان , هان مو كوان , كانگ موكوان و سونگ مو كوان » . البته تعدادی از اساتید كره ای با ادغام این مدارس مخالف بودند . از جمله استاد هوانگ كی مبتكر سبك مودو كوان كه هنر خود را بجای تركیب با 8 سبك دیگر , با سبك سنتی تانگ سودو ( سوباك ) تركیب نموده و سبك جدیدی بنام سوباك دو را بوجود آورد . اما این دو سبك بعدها دوباره از هم جدا شدند !
در پیریك جوانان بصورت برهنه ، شمشیر و سپر در دست گرفته و با حركات موزون و هماهنگ ( همراه با موزیك ) شیوه ها و فنون تن به تن را تقلید می كردند . پانكریشن نیزدر 700 سال قبل از میلاد مسیح تمرین می شد و شامل : استفاده از مشت ، لگد ، كشتی و انواع سلاح بود . این ورزش در سال 676 ق . م بصورت نمایشی وارد بازیهای المپیك باستان شد . بنا به عقیده ای این دو هنر خشن در قرن 4 قبل از میلاد توسط لشكریان اسكندر كبیر به آسیا و هندوستان منتقل شده و در آنجا با نوعی كشتی هندی بنام واجراموشتی Vajramushti تركیب شده اند . واجرا موشتی ( مشت مربع ! ) در حقیقت تركیبی از بوكس و كشتی بوده و خشن ترین شكل كشتی هندی است كه متعلق به طایفة باستانی و جنگجوی كشاتریا Kshatriya بوده است . برخی كارشناسان معتقدند راهب بودهیدهارما Bodhid Harma هنر تركیب یافته از دو ورزش فوق را قرنها بعد حدود سال 520 م به چین و معبد مشهور شائولین Shaolin منتقل كرده و از تركیب آن با هنرهای محلی چین سبكهای كونگ فوی Kung Fu امروزی بوجود آمده اند !
داستانها و افسانه های زیادی هستند كه زبان به زبان از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته اند و تاریخ هنرهای رزمی را می سازند اما به ارزش تاریخی بعضی از آنها بایستی با تردید زیاد نگریست .
بنا به تحقیقات كارشناسان ، اولین و قدیمی ترین هنرهای رزمی ، در یونان باستان وجود داشتند و نام آنها پیریكPyrrihic و پانكریشن Pankration بود . پیریك در سال 500 ق . م بوجود آمده و در حقیقت نوعی رقص جنگی بود كه شبیه كاراته امروزی نیز بوده است و افلاطون در كتاب قانون ( 350 ق . م ) آنرا معرفی كرده است .
كشور هندوستان در زمینة ورزش با دو رشتة یوگا و شطرنج شناخته می شود . هندوستان مهد عجائب و خرافات است . هندوان از قدیم دارای اعتقادات روحی مخصوص و خرافات مذهبی بوده و قصد سركوب نفس امّاره و رسیدن به شخصیت برهمن Brahman را داشته اند . البته زندگی فلسفی و دینی هندیها باعث چشم پوشی ِ كامل آنان از تربیت بدنی نشده است ولی به یك عدة محدودی از مردم منحصر می شده است . كمی پس از سال 1500 ق . م نوعی تقسیم بندی اجتماعی در این كشور رایج شد كه طبق آن پادشاه قدرت برتر را داشت و كشات ریا Kshatriya های طبقة اوّل نیز كه شامل جنگجویان و طبقة اشراف و نجیب زادگان بودند ، نظام و حكومت را در دست داشتند .
ووشو هنری است با بیش از 400 سبك و مكتب كه باقی ماندة فنون رزمی ِ دوران باستان چین می باشند . معنای عامّ ووشو « هنر كبك » و معنای لفظی آن « دعوا نكنید » است و در زبان ژاپنی معادل Bu Jutsu بوجوتسو ( هنر رزمی ) می باشد . البته در زبان ماندارین بمعنای هنررزم نیز بكار می رود . ریشة ووشو را به حدود 2600 سال قبل از میلاد و به یك سیستم قدیمی در شرق چین بنام چی یاه یوشی می رسانند كه در آن ، حریفان با بر سركردن ِ كلاه خودهای شاخدار با یكدیگر مبارزه می كردند اما اعتقاد بر این است كه ووشو در سال 269 ق . م در منطقة كوهستانی سونگ شان پدیدار شده و بیشتر توسط راهزنان و گروههای مذهبی تمرین می شد . همچنین عقیده بر این است كه در خلال سلطنت سلسلة ژو ( 1000 م – 256 ق . م ) یك نوع كشتی بنام جیائولی وجود داشت كه بعنوان ورزش ملّی در جوار تیراندازی و مسابقات ارّابه رانی متداول بود و بعدها پیشرفت كرده و بصورت امروزی درآمده است ! سرآغاز ووشو را راهب مشهور بودهیدهارما و معبد شائولین نیز می دانند .
در سال 1000 ق . م نوعی كشتی هندی بنام واجراموشتی Vajramushti بوجود آمد كه گفته می شود توسط طایفة باستانی و جنگجوی كشات ریا تمرین می شده است . این طایفه تمرینات اسب سواری ، ارّابه رانی و فیل سواری را نیز انجام می دادند . بعدها در حدود قرن 12 میلادی برهمن ها یا همان كشیش های هندی ، مقام كشات ریا ها را اشغال كرده و بالاترین طبقة اجتماعی ِ آن زمان هندوستان را بوجود آوردند . در بین برهمن ها ، شاهزادگانی بودند كه به تمرین تیر اندازی و كمند اندازی برای شكار حیوانات نیز می پرداختند . برهمن ها همچنین كشتی واجراموشتی را به ارث برده و تمرین می كرده اند . عده ای عقیده دارند كه راهب بودهیدهارما ( تامو ) نیز به این فرقة مذهبی تعلق داشته است ! واجراموشتی خشن ترین شكل كشتی هندی است و فنون آن شباهت به بوكس دارد . همچنین فنون بكارگیری شمشیر ، نیزه و سپر بخشی از این مكتب بوده است اما این مسابقات امروزه به ندرت انجام می شود .
کالاری پایات کلمه ای است كه درزبانهای تامیل Tamil و مالایائی ِ Malayai هندوستان به معنای تمرین در زمین نبرد بوده و در گذشته ساستراس Sastras نام داشته است . بنا به عقیده ای از اولین سبكهای پیشرفته بوده و راهب بودهیدهارما نیز یكی از اساتید این سبك بوده است !
این سبك از 8 روش مختلف ِ دفاع و حمله بنام آزاتاوادیوو كه در 2500 سال پیش از حركات حیوانات الگوبرداری شده اند ، بوجود آمده است . همچنین این سبك با رقص محلی و كلاسیك سنتی هند ارتباط نزدیكی دارد و بیشتر توسط روستائیان تمرین می شود . استادان این سبك علاوه بر این كه با انواع ِ مبارزات ِ باسلاح و بدون سلاح آشنا هستند ، در طبّ و ماساژ ِ قبل و بعد از تمرین نیز مهارت دارند .
به وب سایت دنیای هنرهای رزمی خوش آمدید
Welcome to Razmi1.com
The World Of Martial Arts
Compatible with FireFox , Chrome , Opera
بزودی منتشر خواهد شد:
کتاب اول از سری کتب دوگانه دنیای هنرهای رزمی:
فرهنگ هنرهای رزمی جهان
مولف: محمددهقان
شهادت سالار شهیدان امام حسین (ع) و یاران باوفایش تسلیت باد