كالاری پائیت (Kalaripayit) سبکی که راهب تامو آنرا با خود به چین برد.
كالاری پائیت شامل دو شیوة اصلی از نظر جغرافیایی است كه بنامهای شیوة شمالی و شیوة جنوبی معروف می باشند . پرشهای بلند ، اجرای تكنیكهای خاصّ ِ لگدزدن ، برداشتن ِ گامهای بلند ، استقرار پاها در ارتفاع پائین ، ضربات و دفاع های اجرا شده توسط دستها بصورت كاملاً كشیده ، گرم كردن بدن توسط حركات ژیمناستیك ، سووادوس ( تكنیكهای مخصوص تنفّسی ) و تمرین در شب از مشخصات شیوة شمالی است .
شیوة جنوبی بیشتر خارج از ساختمانها و طی ساعات روز تمرین می شود . بیشتر اساتید از گودالهای بیرونی ، برای تمرین استفاده می كنند . شیوة جنوبی ، كمی خشن تر از شیوة شمالی است . دست اندركاران ِ شیوة جنوبی نسبت به شیوة شمالی از انرژی ِ كمتری برخوردارند ولی از قدرت و استحكام ِ نسبتاً خوبی برخوردارند . در شیوة جنوبی از تكنیكهای افتادن ، غلتیدن و جستن به عقب استفاده می شود .
کالاری پایات کلمه ای است كه درزبانهای تامیل Tamil و مالایائی ِ Malayai هندوستان به معنای تمرین در زمین نبرد بوده و در گذشته ساستراس Sastras نام داشته است . بنا به عقیده ای از اولین سبكهای پیشرفته بوده و راهب بودهیدهارما نیز یكی از اساتید این سبك بوده است !
این سبك از 8 روش مختلف ِ دفاع و حمله بنام آزاتاوادیوو كه در 2500 سال پیش از حركات حیوانات الگوبرداری شده اند ، بوجود آمده است . همچنین این سبك با رقص محلی و كلاسیك سنتی هند ارتباط نزدیكی دارد و بیشتر توسط روستائیان تمرین می شود . استادان این سبك علاوه بر این كه با انواع ِ مبارزات ِ باسلاح و بدون سلاح آشنا هستند ، در طبّ و ماساژ ِ قبل و بعد از تمرین نیز مهارت دارند .
هنرجویان ، علاوه بر تمرینات اصلی ، بر روی تكنیكهای خلع ِ سلاح در مقابل سلاح سرد ، كشتی ، پرتاب ، قفل حریف و تكنیكهای كنترل ِ حریف بر روی زمین نیز تمرین می كنند . تنها لباسی كه در این سبك در حین تمرین پوشیده می شود ، عبارت است از : یك پارچه به طول 40 فوت كه آنرا بصورت ِ بانداژ ، به دور ِ لگن می پیچانند و بعنوان محافظ بیضه ها محسوب می شود . در این هنر همچنین نوعی مبارزة سایه ای ِ فوق العاده سرعتی وجود دارد و پرتابها نیز بر روی زمین ِ سفت ِ سنگی تمرین می شوند .
در مدت زمانی كه هندوستان مستعمرة انگلیس بود ، این هنر بصورت مخفی تمرین می شد . در اواخر قرن 19 میلادی ، یك گروه ِ متعصّب پا به عرصه گذاشتند كه هنر كشنده ای بنام سوگی Thuggee را تمرین می كردند . این گروه كه زمانی از استادان كالاری پائیت بودند ، مخفیانه وارد اردوگاههای انگلیسی شده و سربازان را با استفاده از یك سكّه و یك شال ابریشمی خفه می كردند . به این ترتیب كه سكه را روی گلوی قربانی قرار داده و با شال او را خفه می كردند . این روشِ قتل ، به سرعت و بدون صدا صورت می گرفت و این گروه مدّعی بودند كه كالی ( خدای جنگ ) این دستور را داده تا انگلیسی ها را از سرزمین هند بیرون برانند !
در هر دو شیوة شمالی و جنوبی ، 4 نوع تمرین اصلی وجود دارد كه به ترتیب عبارتند از : 1 ) تمرینات ِ غیر مسلّحانه 2 ) تمرین بوسیلة دو چوب خیزران ( بامبو ) 3 ) تمرین با چاقوها ، نیزه ها و شمشیرها 4 ) مارما آدی Marma Adi كه نوعی تكنیكهای كُشنده هستند و فقط برای هنرجویان ِ سطح بالا آموزش داده می شوند . این تكنیكها ، شامل ِ ضربه بر روی 108 نقطة حیاتی ِ بدن و تكنیكهای احیاء ( به هوش آوردن ) می باشند . این فنون از روی نوشته ای قدیمی بنام مارما سوتراس بوجود آمده اند .
به وب سایت دنیای هنرهای رزمی خوش آمدید
Welcome to Razmi1.com
The World Of Martial Arts
Compatible with FireFox , Chrome , Opera
بزودی منتشر خواهد شد:
کتاب اول از سری کتب دوگانه دنیای هنرهای رزمی:
فرهنگ هنرهای رزمی جهان
مولف: محمددهقان
شهادت سالار شهیدان امام حسین (ع) و یاران باوفایش تسلیت باد