سبك كوبودو شاخه های مختلفی نیز داشته كه تعدادی از آنها بشرح زیر می باشند :
الف ) اِفوچیكو كوبو جوتسو Efuchiku Kobo Jutsu : سبكی كه توسط Kanashikura اِفوچیكو كاناشی كورا ( 1926 – 1841 م ) یكی از شاگردان استاد ماتسوهیگا ( 1870 – 1790 م ) بنیانگذاری شده است . وی كه رئیس شهربانی شهر شوری بوده و هنر خود را به نیروهای پلیس آموزش می داد , به روش سامورائی ها دست به خودكشی زد !
ب ) كوكی شین ریو
ج ) یامانی ریو Yamani Ryu : سبكی كه توسط استاد ماسامی چینِن پایه ریزی شده و در آن بیشتر از چوب ( بو ) استفاده می شود .
در زیر در مورد برخی از سلاح های كوبودو توضیح مختصری ارائه می كنیم :
- بو Bo : در زبان ژاپنی بمعنای « چوب » است كه در اوكیناوا بنام تِنبین و كُن Kon نیز نامیده می شد . كشاورزان , دست ها را از بالای آن آویزان كرده و از آن برای بردن غذا , آب و چیزهای دیگر استفاده می كردند و در مواقع لزوم نیز از آن جهت حمله و دفاع سود می بردند . این سلاح به سه گروه طبقه بندی می شود :
kyu shaku bo كیو شاكو بو ( چوب بلند ) بطول تقریبی 280 سانتیمتر
roku shaku bo روكو شاكو بو ( چوب متوسط ) یا تامبو Tambo بطول تقریبی 180 سانتیمتر
هانبو ( چوب كوتاه ) یا بانگ hambo
بو در سبك های ووشو معادل گوئن بوده و هنر بكارگیری آن , بو جوتسو نامیده می شود .
- تكو : بمعنای « مشت آهنی » و سلاحی 20 سانتیمتری كه مرگبارترین سلاح اوكیناوایی است و در ابتدای قرن 19 میلادی پا به عرصة وجود گذاشته است .
- تونفا Tonfa : بمعنای « دسته » و سلاحی بطول 40 سانتی متر با دستگیره ای 15 سانتیمتری است كه در اوكیناوا بعنوان دستة سنگ آسیاب بكار می رفت اما طی مرور زمان و بر حسب نیاز , تبدیل به وسیله ای دفاعی در برابر چوب ( بو ) و چوبدستی ( جو Jo ) و سایر سلاح ها شده است . این سلاح كه گاهی تویفا Tuifa و در چین نیز سین بین كوآ نامیده می شود , امروزه و بخصوص در بین نیروهای پلیس , كاربرد بسیاری دارد . در اواخر دهة 1960 م یك پلیس آمریكایی بنام لان اندرسون طول تونفا را بلندتر كرده , دستة آنرا كمی كشیده تر كرد و بجای چوب آنرا از فایبرگلاس مشكی رنگ و بصورت كاملاً مدوّر ساخت . این سلاح كه باتوم PR-21 نامیده می شود , از سال 1972 م مورد استفادة مراكز پلیس آمریكا قرا می گیرد .
- ته سِن : نام « بادبزن آهنی » است كه دارای پرّه های فلزی بوده و از آن در مبارزة نزدیك برای دفاع , ضربه زدن و فروكردن در بدن حریف استفاده می شد . این سلاح كه تی سسن و گوسن نیز نامیده می شود , در چین و كره نیز بكار می رفته اما ریشة ژاپنی دارد .
- تینبه Tinbe : سلاحی كه بمعنای « سپر » می باشد.
- سای Sai : یك میلة سه شاخ فلزی بطول 35 الی 50 سانتیمتر و به وزن 5/ تا 5/1 كیلوگرم است كه گفته می شود اولین بار در قرن 13 میلادی در هندوستان و بصورت چوبی ساخته شده است و ایندرا Indra ( خدای برهما ) كه محافظ معابد است , این سلاح را با خود حمل می كند ! البته جزیرة جاوه واقع در اندونزی را نیز محل تولد آن می دانند و این سلاح در اندونزی , جابانگ نامیده می شود . نوع فلزی این سلاح گویا اولین بار در چین و با نام سانكوچو ساخته شده و امروزه تیتكیو نامیده می شود . سای در قرن 15 میلادی وارد اوكیناوا شده و از آن مانند شمشیر برای حمله و دفاع و مانند نیزه برای حمله و پرتاب از راه دور استفاده شده است . این سلاح در مقابل چوبدستی و شمشیر , یك جنگ افزار عالی بحساب می آید و با گرفتن شمشیر در بین یكی از زبانه های كناری و تیغة آن , با یك حركت سریعِ مُچ می توان یا شمشیر را از دست حریف خارج كرد و یا آنرا شكست . نوع جدید این سلاح كه به تازگی ساخته شده است , سای تلسكوپی نام دارد كه از لوله های تودرتوی تمام فلزی ساخته شده و وقتی این سلاح با یك حركت شلاقیِ مُچ به پایین حركت داده می شود , تبدیل به یك باتوم فلزی بلند می شود .
- سوروجین Surujin : سلاحی با یك دستة فلزی كه زنجیری به آن متصل می باشد . این زنجیر در اندازه های 3 و 5/1 متری و نیز 70 و یا 50 سانتیمتری بكار می رود .
- كاما Kama : همان داس یا چنگك درو می باشد .
- نونچاكو Nunchaku : بمعنای « خرمن كوب » و سلاحی است متشكل از دو چوب 30 الی 45 سانتیمتری كه بوسیلة یك طناب یا زنجیر 10 سانتیمتری به هم وصل شده اند و چوكز نیز نامیده می شود . كشاورزان اوكیناوایی در قرن 17 میلادی از این سلاح برای برداشت برنج و كوبیدن گندم استفاده می كردند . فردی كه از این سلاح استفاده می كند , آنرا بسرعت به دور بدنش می چرخاند و تأثیر تازیانه ایِ آن , فوق العاده قدرتی و خطرناك است . كارشناسان اعتقاد دارند كه یك ضربة نونچاكو 700 كیلوگرم فشار بر بدن انسان وارد می كند و این در حالی است كه 4 كیلوگرم فشار , باعث شكستن استخوان می شود ! این سلاح زمانی عمومیت یافت كه بروس لی آنرا در فیلم هایش بكار برد . این سلاح در فیلیپین , تاباك تویوك و در كره , جول بانگ نامیده شده و امروزه نوع فلزی آن نیز ساخته شده است .