كونگ فوی درونی ( وودانگ Wu Dang )
1 ) ماهه سیه لی ( ماشوءِلی ) ساكن لویانگ در استان هونان آنرا در هونان گسترش داد . سبك استان هونان سبكی قدرتمند و وسیع است كه امروزه كمیاب می باشد و از حركات 10 حیوان : « اژدها ، ببر ، جوجه خروس ، عقاب ، مار ، اسب ، گربه ، میمون ، دُرنا و پرستو » تقلید می كند .
2 ) لی لائو نانگ ملقب به « لی مشت طلایی » شروع به آموزش كاملاً عملی این هنر در استان هوبی كرده و 2 فرم حیوانی « خرس و تمساح » را به 10 فرم حیوانی قبلی افزود . وی همچنین 4 فرم : وو شینگ لیان هوان ، وو شینگ شون كه ، آن شن پااو و زاشی چوی را به این سبك افزود . سبك استان هوبی كه بر ثبات ، راحتی و خونسردی تأكید دارد ، امروزه رایج ترین سبك در آمریكا و اروپا بوده و در آن به قدرت زیاد یا به اصطلاح « قدرت پنهان » توجه می شود .
3 ) دای لونگ بانگ ساكن چیزیان در استان شانزی ، پنج ركن اصلی ِ بوجود آورندة جهان در كیهان شناسی چینی یعنی : « پااو Pao ( آتش ) ، بِنگ Beng ( آب ) ، دزوآن Dzuan ( چوب ) ، پی Pi ( فلز ) و هِنگ Heng ( خاك ) » را كه مجموعاً وو شینگ نامیده می شوند ، بر روی 5 حركت اساسی در این سبك گذاشت :
- پی چوآن ( شكافتن ) : بریدن و پایین نشستن مثل بریدن با تبر
– بِنگ چوآن ( فشردن یا له كردن ) : پهن ، منبسط و منقبض كردن ِ همزمان
- دزوآن چوآن ( حفر كردن ) : روان شدن در یك خط منحنی ( جریان مخالف )
- پااو چوآن ( كوبیدن ) : آزاد كردن ِ ناگهانی شبیه ِ رها كردن ِ گلوله از تفنگ
- هِنگ چوآن ( قطع كردن ) : با تمام انرژی به جلو ضربه زدن
سبك استان شانزی در عین حال كه قُرص و محكم است ، بسیار دقیق ، باذوق و دلچسب نیز می باشد و از همان حركات 12 حیوانِ سبك استان هوبی تقلید می كند .
از نظر اصول مبارزه با مشت ، سبكهای استان های شانزی و هوبی در حركات اصلی به یكدیگر شباهت دارند و هر دوی آنها از سه حالت بدنی ، پنج حركت اساسی آرام ، حالتهای شبیه انفجار ، حركات نفوذی ، پرتاب و حركات 12 حیوان استفاده می كنند . در این سبكها ، تمرینات دونفره و فرم های مختلف سلاح نیز تمرین می شوند .
در هسینگ آی ضربات ، عمود و در امتداد خط مستقیم صورت می گیرند و بر قدرت مشت ها نیز تأكید زیادی می شود . در این سبك ، رزمی كار شبیه یك موج ، دورانی ضربه می زند و به همین علت ، ضربات او نیرومند است . این سبك مانند سبك تای چی چوآن به چهار عمل : « دفاع كردن ، چرخش به پشت ، فشاردادن و هُل دادن » تأكید زیاد دارد و در تاكتیكهای اصلی مانند : « برخاستن ، حفر كردن ، سقوط كردن و واژگون كردن » نیز شبیه به سبك پاكوآ می باشد . هسینگ آی در مجموع خشونت آمیز است و هنرجویانِ این سبك ، به سرعت دفاع كرده و با حملات مستقیم ، پی گیر و بی امان ، فرصتِ هیچ حركتی را به حریف نمی دهند . در این سبك ، قدرت از زمین و پای شخص در مركز بدن جمع شده و از بازوها خارج می شود ( سن تی شی ) . در حقیقت شخص با تمام بدنش ضربه را وارد می كند نه فقط با مشت !
5- یِن چین چوئن
6- زی رن مون ( شیوه طبیعی )
اما احتمالاً این سبك در زمان حكومت امپراطوری سونگ ( 1279 – 960 م ) توسط ژنرالی بنام یو فی Yueh Fei یا یواید فی آی ( 1142 – 1103 م ) ابداع شده است . البته تا چند قرن بعد از این قضیه ، هیچ ردّپایی از تاریخِ هسینگ آی وجود ندارد تا اینكه در بین سالهای 1637 تا 1661 م یك مُعتكف تائوئیست در دامنة كوهستان چون نن در استان شانزی ، كتابی بنام رسالة رزمی ِ یائووانگ را كه گفته می شود توسط خود یوفی نوشته شده بود ، به یك سرباز مشهور بنام چی لونگ فُنگ ( 1683 – 1602 م ) داده و ماهیت اصلی هسینگ آی را به او آموخت . فُنگ كه از روستای زونكون در شهر یونگجی واقع در استان شانزی بود ، آن سبك را تكمیل كرده و به سه شاگرد اصلی خود منتقل كرد و این سه استاد در طی حكومت چیان لونگ از سلسله چینگ ، این سبك را ترویج دادند :
4- هسینگ آی H Sing I : بمعنای « طریقة ذهن » و سبكی شمالی است كه جزو سه سبك اصلی ِ درونی و نرم چینی می باشد و بنامهای هسینگ آی چوآن ، شینگ یی چوآن ( بوكس تفكر آزاد ) ، زینگ یی چوآن Xing Yi Chuan ، لیوهی چوآن ( بوكس 6 حالته ) ، شین یی لیوهی چوآن ( بوكس تفكر آزاد و 6 حالته ) ، بوكس تفكری و بوكس روحی – جسمی معروف می باشد . عقیده بر این است كه این سبك جزو فرم های قدیمی هنرهای رزمی چین می باشد و حركات آن به اوایل سال 200 م بازمی گردد . حتی ممكن است هسینگ آی نام ِ باستانی ِ تمرین هنرهای رزمی چین نیز باشد !
3- وو شینگ تای ئی : یكی از روشهای اصیل كونگ فوی درونی ( وو دانگ ) است كه تا امروز ، بدون تحریف باقی مانده است . این سبك در اواخر قرن 15 میلادی توسط چانگ شو شینگ و بر مبنای حركات ِ پنج حیوان : « مار ، ببر ، پلنگ ، اژدها و مرغ دُرنا » و 13 حركت تای چی چوآن ابداع شده و به همین علت ، شباهت زیادی با تای چی چوآن دارد . تای ئی نام ستارة درخشانی است در صورت فلكی اژدها و وو شینگ اشاره دارد به پنج عنصر معروف : « فلز ، چوب ، آب ، آتش و خاك » كه چینی ها از قدیم اعتقاد داشتند كه جهان از این 5 عنصر تركیب یافته است . این سبك 23 فرم دارد و استاد امروزی آن جین زی تائو نام دارد كه آنرا از خفا خارج كرده و برای اولین بار در سال 1980 م به جهانیان معرفی كرد .
نظریات دیگری نیز در مورد مبتكر تای چی چوآن موجود است . عده ای معتقدند كه این سبك توسط هان گونگیو و چنگ لینك اشی ( 557 – 502 م ) بوجود آمده است .
كسانی نیز آنرا منتسب به كسوكز ان وینسگ یا لی دائوزی از سلسلة تانگ می دانند .
شخصی بنام وانگ تسونگ یوه ( 1795 – 1736 م ) نیز در دوران سلسلة چینگ این سبك را در كتابی بنام تای چی چوآن لون آ شرح داده و تای چی چوآن نامگذاری كرده است .
اما احتمالاً ریشة تای چی چوآن امروزی به سبك ابداعی ژنرال چن وانگ تینگ Chen Wang Ting ( 1680 – 1600 م ) نهمین نسل از خانوادة چن یو در استان هونان باز می گردد و چون این سبك دارای پنج تمرین روزمره شامل 13 حركت اصلی بود ، بنام شی سان شی ( سیزده گام ) معروف شد . این 13 حركت از 8 حركت دست و 5 حركت پا تشكیل شده اند . از سال 1850 م این هنر به سرعت از استان هونان به سایر نواحی چین گسترش یافته ولی جنبه های قدرتی و انفجاری آن كنار گذاشته شد و تنها حركات ِ آرام آن باقی ماند !
می گویند بنیانگذار این سبك استادی بنام چانگ سان فنگ Chang San Feng ( 1279 – 1127 م ) ! یا ( 1368 – 1279 م ) ! معروف به « فنا ناپذیر » بوده است كه آنرا از تركیب تمرینات ترسیم شده در نسخة هوانگ تای با روش مبارزة مار با مرغ دُرنا بوجود آورده و ابتدا در معبد ابرهای سفید واقع در كوههای پكینگ و بعد ها در كوههای وودانگ واقع در استان هوپی Hupei به مریدانش آموزش داده است ! البته بسیاری از دست اندركاران ، زیستن ِ او را به اواسط قرن 5 میلادی نیز نسبت می دهند ! گفته می شود چانگ سان فنگ دارای شغل قضاوت در ناحیة چونگ سان بود كه از مقام رسمی خود چشم پوشیده و به زُمرة طرفداران كنفوسیوس در آمده بود . چانگ سان فنگ مذهب تائو را از فردی بنام هاو لونگ – اژدهای آتشین – فراگرفته و سپس به كوههای وودانگ رفته و مدت 11 سال در آنجا به مراقبه پرداخت تا كاملاً از تائو – حقیقت – آگاهی یافت . وی علاقة وافری به ئی چینگ ( كتاب تغییرات ) داشته و با سفر به مكانهای مختلف ، تكنیكهای چی كُنگ و هنرهای رزمی شائولین را فرا می گرفت . فنگ با تحقیق بر روی تئوری یین و یانگ ، نمودار پنج عنصر ( وو شینگ ) و نمودار هشت بخشی ئی چینگ توانست كونگ فوی درونی وودانگ و سبك تای چی چوآن را كه بخشی از آن می باشد ، ابداع كند . همچنین گفته می شود كه وی ، تای چی چوآن را در كوههای وو دانگ و از امپراطور افسانه ای ، زوآن وو آموخته بود !
سر آغاز ِ كونگ فوی درونی را استادی بنام چانگ سان فنگ می دانند كه در اصل مبتكر سبك معروف تای چی چوآن می باشد . استاد امروزی وو دانگ ، استاد وانگ وی شن و شاگرد او یو شوان دو You Xuan Do می باشد . حال به تفصیل به برخی از سبكهای مهم كونگ فوی درونی می پردازیم :
سبكی مادر كه مجموعه ای از معروفترین استیل های مدارس چین را شامل می شود . وو دانگ بمعنای « تكوین فنا ناپذیری » و منطقه ای كوهستانی با نام اصلی تای هِه ( كوههای صلح بزرگ ) واقع در مركز چین ، در شمال غرب استان هوبی است كه یكی از مراكز تائوئیسم می باشد. می گویند وقتی که راهب جن وو ملقب به « روح شمشیر وودانگ » در این کوهستان به مرحله تائو رسید نام این کوهها نیز به وودانگ تغییر یافت. هنرِ رایج در آنجا نیز به اسامی : « وو تانگ Wu Tang ، وو دانگ كوآن Wu Dang Quan، كمپوی وو تانگ شان ، كونگ فوی درونی و آموزشگاه داخلی شناخته می شود . منطقة كوهستانی وو دانگ در قرن دوّم قبل از میلاد ، پایگاه تائوئیست ها بود . بعد ها نیز امپراطور چینگ زو ( 1424 – 1402 م ) دستور ساخت صدها قصر و معبد تائوئیستی را در آن منطقه صادر كرد اما از نیمه های سلسلة مینگ ، تائوئیسم رو به زوال نهاد و تعداد زیادی از این معابد ویران شدند .
1 ) اُمِی باگوآجانگ Omei : برخی بر این اعتقادند كه این روش در اواخر حكومت مینگ و اوایل حكومت چینگ توسط دو راهب عضو تائوئیست های آستانة اژدها بنامهای بی پون و جینگ یون در منطقة مونت اُمی از توابع استان سی چوآن بوجود آمده و به 9 نسل از پیروانشان انتقال یافته است . البته طبق تحقیقات جدید ، این سبك توسط استاد تیان هائو ( تیان رو هانگ ) و در قرن 16 میلادی بوجود آمده است . گفته می شود كه تیان نیز سبك اصلی را از راهب معروف تائوئیست بای یوئن ( ابر سفید ) آموخته بود . به هر حال این هنر رزمی بعنوان ارثیة خانوادگی تیان به نسل های بعد از او انتقال یافت تا اینكه نسل هشتم این سبك كه شخصی بنام تیان هوی بود ، این سبك را در سال 1958 م از محدودة خانوادگی خارج كرده و در تمام چین توسعه و گسترش داد . این سبك را به اسامی تیان رو هانگ و وودانگ یین و یانگ باگوآزانگ نیز می شناسند .
امی باگوآجانگ امروزه نیز در كوهستان اُمی تمرین می شود . گروه تائوئیست های آستانة اژدها در سراسر چین شعبه هایی دارد و بعضی از آنها در این كوهستان واقع می باشند .
2 ) دونگ های چوآن : سبكی كه توسط استادی بنام دونگ های چوآن ( 1879 – 1798 م ) از روستای چوجیااو از توابع جنوبی شهر ونان واقع در استان هوبی بوجود آمده است . طبق برخی روایات ، وی اصول اولیة هنرهای رزمی را از زاهدی بنام بی دنگ ژیا و در كوههای ژیو هوانتان فرا گرفته بود . برخی روایات نیز استاد ِ او را فینگ كی شان دانسته اند كه سبك قدیمی پاكوآ را در سال 1795 م از وانگ هسیانگ و در سال 1810 م از لیانگ آموخته بود ! گفته می شود دونگ های چوآن سبك پاكوآ ی ِ خود را از تركیب سبك پاكوآ ی استاد فینگ با سبك هسینگ آی چوآن بنیان نهاده است . به هر حال سبك استاد دونگ های چوآن بعد از مرگش به روشهای مختلفی كه اسامی آنها از اسامی شاگردان معروف او گرفته شده بودند ، تقسیم شد . از جمله : « چنگ های چوآن ، لی یانگ های چوآن ، سان های چوآن و یین های چوآن » .
3 ) لی زان چینگ : سبكی كه به هشت حركت مثبت و منفی كف دست معروف است و در سال 1870 م توسط یكی از اهالی وجیائینگ از استان هوبی بنام لی ( 1900 – 1830 م ) معرفی شده است .
4 ) لونگ شینگ باگوآ : سبكی كه زینگئی باگوآ و لون شین باگوآ نیز نامیده می شود .
5 ) یوشن باگوآ
6) سان ( سون ) باگوآ
7 ) روش دیگری از این سبك با سبك باجی چوآن دارای تاریخ آمیخته ای است و این دو سبك بعنوان مكمّل یكدیگر و توأمان آموزش داده می شوند . استاد كورت وونگ Kurt Wong آخرین نسل از استادان ِ آموزش دهندة توأم ِ این دو سبك می باشد .
به هر صورت سبك امروزی ، بر اساس یكسری حركات متوالی به دور ِ یك محور ِ خیالی به قطر 5/2 متر انجام می شود . از حركات 8 حیوان : مار ، شیر , لك لك ، اژدها ، ببر ، میمون ، شاهین و خرس تقلید شده و روی حقّه ها و عملیات ِ گریزی ِ ظریف تأكید می شود . تمرینات اصلی ، مربوط به دفاع با استفاده از كف یك دست ( تان هوآن چانگ ) و كف دو دست ( شانگ هوآن چانگ ) می باشند و هدف نهایی ، « رهایی فرد از اسارت یك فرم و عمل كردن بطور آزادانه و طبیعی » عنوان می شود . سمبل این سبك ، هشت پدیدة طبیعیِ « آسمان ، زمین ، رعد و برق ، باد ، رودخانه ، آتش ، كوه و دریاچه ( آب ) » می باشد و در آن سلاحهایی مانند : شمشیر صاف بلند ، نیزه ، چوب ، شمشیر پهن و بزرگ ، قلاب های دوتایی ِ پنج تیغه و حلقه های دوتایی معروف به حلقه های باد و آتش كاربرد دارند .
2- تای چی چوآن Tai Chi Chuan : بمعنای « مشت متعالی » یا « مشت بزرگ نهایی » و سبكی شمالی است كه جزو سه سبك اصلی ِ درونی می باشد و تای جی Tai Ji ( مشت زنی با حریف موهومی ) ، بوكس سایه ای ، یوگای چینی و سبك رقص میمون نیز نامیده می شود . قدمت تاریخی آن به 4700 سال پیش و به طوماری از ابریشم ، معروف به هوانگ تای یا نسخة امپراطور زرد می رسد . این طومار از قبری كه متعلق به سلسله هان غربی ( 25 م – 206 ق . م ) بوده ، در حومة چانشاد واقع در ایالت هونان كشف شده است . بر روی این نسخه ، تمریناتی ترسیم شده است كه معروف به تائوئین ( توئی نا ) بوده و به امپراطور هوانگ تای ( 2700 ق . م ) نسبت داده می شود .
« پاكوآ ، جای پا های اسب – اژدهایی است كه در زمان امپراطوری فوهی ( 2738 – 2852 ق . م ) بر كنارة رودی پدیدار شده است » ! در مورد مبتكر این سبك اختلاف نظرهای بسیاری وجود دارد و سبكهای متفاوتی از آن در نقاط مختلف تمرین می شوند كه به برخی از آنها اشاره می كنیم :
1- پا كوآ Pa Kua : یكی از سه سبك معروف درونی و نرم ووشو است كه به اسامی مختلفی شناخته می شود از جمله : « پاكوآ چوآن ( مشت زنی چینی ) ، با گوآ Ba Qua ( نمودار هشت بخشی ) ، باگوآ زانگ ( نمودار هشت بخشی كف دست ) ، باگوآ جانگ ، بگ واژانگ ، سبك انحراف شدید ، سبك كف دستی و ... » . این هنرِ نرم و شمالی چین ، مشخصاً بر اساس نمودار هشت بخشی یین و یانگ پایه گذاری شده و به ئی چینگ I Ching ( كتاب تغییرات ) ، نوشتة وون وانگ ( 1135 – 1182 ق . م ) وابسته می باشد . در این كتاب تائوئیستی ، دو اصل مشهور یین و یانگ توضیح داده شده و چنین آمده است :
سبكهای وو دانگ بعدها با تقلید از نقاط قوّت سیستم شائولین ، فنی تر شده و به شاخه های متعددی تقسیم شد . اما این هنر ها بصورت پنهانی تمرین می شدند لذا مردم از سیستم های شائولین بیشتر از وو دانگ آگاهی دارند . در سال 1990 م وو دانگ به رسمیت شناخته شده و از آن زمان ، مردم در مورد این هنرها شناخت پیدا كردند . سلاحهای اصلی كونگ فوی درونی عبارتند از : « شمشیر صاف غلاف دار ، فی ماو ءِ دان ( چوبی كه در انتهای آن توده ای مو ، شبیه به دُم ِ سمور بسته شده است ) ، نیزه و چوب كوتاه » .
در سبكهای وو دانگ از فرمان تائوئیست یعنی اصل ِ غلبة نرمی بر سختی الگوبرداری شده و از نیروی مهاجم ، علیه ِ خود ِ او استفاده می شود . از حملات مشت بیشتر استفاده شده و به پنج عامل : « روح ، عاطفه ، قدرت ، شجاعت و استخوان » توجه داده می شود . همچنین از « تقویت بدن ، معالجة امراض مُزمن ، طول عمر و نشاط » بعنوان ویژگیهای آنها نام می برند .
به وب سایت دنیای هنرهای رزمی خوش آمدید
Welcome to Razmi1.com
The World Of Martial Arts
Compatible with FireFox , Chrome , Opera
بزودی منتشر خواهد شد:
کتاب اول از سری کتب دوگانه دنیای هنرهای رزمی:
فرهنگ هنرهای رزمی جهان
مولف: محمددهقان
شهادت سالار شهیدان امام حسین (ع) و یاران باوفایش تسلیت باد