2) كونگ جونگ موسول Koong Joeng Musool : بمعنای « هنرهای رزمی امپراطوری » است و اكثر این هنر ها شامل رزم تن به تن با شمشیر و خنجر و نیز با دست خالی بوده و دارای دو ریشة اصلی می باشند : یكی از هنركیونگ دانگ از حكومت كوگوریو و دیگری از هنر هوارانگ دو از حكومت سیلا . كیونگ دانگ كه سیستم اصلیِ آموزشیِ جوانان طبقات متوسط و پایین ترِ جامعة دوران حكومت كوگوریو بود , در طی قرن دوم میلادی بوجود آمده و حاوی نكات اخلاقی نیز بوده است . هوارنگ دو نیز سیستم آموزشی جوانان طبقة مرفه حكومت سیلا در قرن 6 میلادی بوده است . حكومت سیلا كوچكترین پادشاهی در بین سه پادشاهی سیلا , كوگوریو و پك چه بود و هوارانگ دو امروزه نیز تمرین می شود .
تكواندو Taekwondo بمعنای « روش ضربه زدن با پا و مشت » و معروف ترین سبك رزمی كشور كره است كه در بازی های المپیك نیز پذیرفته شده و در آن 90% حركات را ضربات دینامیكی پا تشكیل می دهد . در سال 1955 م تقریباً اكثر اساتید مدارس 9 گانة كوان Kwan ( كوون Kwon ) طی نشستی اعلام كردند كه این سیستم های 9 گانه را تحت نام یك سیستم واحد بنام تكواندو , با هم تركیب می كنند . ریاست این نشست را ژنرال چوی هونگ هی Choi Hong Hi ( 2002 – 1918 م ) بر عهده داشت كه امروزه نیز بعنوان « پدر تكواندو » شناخته می شود . مدارس 9 گانة كوان كه امروزه نیز بعضاً بطور مجزّا و زیر نظر « انجمن تكواندو كره » فعالیت می كنند , عبارتند از : « مودو كوان , جی دو كوان , یون مو كوان , چونگ دو كوان , چانگ مو كوان , اودو كوان , هان مو كوان , كانگ موكوان و سونگ مو كوان » . البته تعدادی از اساتید كره ای با ادغام این مدارس مخالف بودند . از جمله استاد هوانگ كی مبتكر سبك مودو كوان كه هنر خود را بجای تركیب با 8 سبك دیگر , با سبك سنتی تانگ سودو ( سوباك ) تركیب نموده و سبك جدیدی بنام سوباك دو را بوجود آورد . اما این دو سبك بعدها دوباره از هم جدا شدند !
هنرهای رزمی در شبه جزیرة كره دارای قدمت دو هزار ساله می باشد . این هنر ها اكثراً تحت تأثیر روش های شمالی چین بوده و مشخصة عمدة آنها , لگد های بلند و حالات پاباز می باشد . تكواندو , تانگ سودو , هوارانگ دو , هاپكیدو و كوك سول وان معروف ترین سبكهای كره ای می باشند كه برخی از آنها از هنرهای ژاپنی نیز تأثیر پذیرفته اند . در تقسیم بندی كلّی , هنرهای سنتی كره ای را به دو شاخة عمده تقسیم می كنند :
1) سا دو موسول Sa Do Musool : بمعنای « هنرهای رزمی قبیله ای » است . قبایل مختلف در عصر باستان روش های متفاوتی برای دفاع در مقابل دشمنان و حیوانات وحشی داشتند كه می توان به پرتاب سنگ و پاشیدن شن و به دنبال آن استفاده از انواع شمشیر , چاقو , طناب , بادبزن و تكنیكهای تقلیدی از حركات حیوانات اشاره كرد . این هنر ها بدون شكّ اولین روش های دفاع از خود و ریشة انواع هنرهای رزمی امروزی می باشند .
روشی كه ژنرال چوی هونگ هی ابداع كرده بود , بنام هیانگ ( چانگ هون یو ) معروف است . وی كه « فدراسیون بین المللی تكواندو » ( I.T.F ) را در سال 1966 م پایه ریزی كرده بود , بعدها به اتّهام ارتباط با نظام كمونیستی كرة شمالی , به كشور كانادا تبعید شد . دولت كره نیز بلافاصله درسال 1973 م یك سازمان رقیب بنام « فدراسیون جهانی تكواندو » ( W.T.F ) بنا كرد كه گسترده تر از I.T.F بوده و روش پومسه را حمایت می كند . این روش توسط دكتر اون یونگ كیم معرفی شده و تفاوت آن با روش هیانگ در این است كه ضربات روش هیانگ كاربردی تر بوده و فرم های ایستادن در آن بلندتر از روش پومسه می باشند . همچنین در مبارزات روش هیانگ از ضربات دست به نسبت بیشتری استفاده می شود . تكواندو ی پذیرفته شده در المپیك , روش پومسه می باشد كه مربوط به فدراسیون W.T.F می باشد . مسابقات این فدراسیون تنها شامل مبارزه می باشد اما مسابقات فدراسیون I.T.F شامل مبارزه , فرم , شكستن اجسام سخت و آمادگی جسمانی است .
روش پومسه جمعاً دارای 8 فرم معروف به تگوك , 8 فرم بنام پالگه و 9 فرم پیشرفته بنام های كوریو , كومگانگ , ته بك , پیونگ وان , سیپ جین , جیته , چون كوان , هانسو و ایلیو بوده و اساس آزمون های فدراسیونW.T.F بر روی فرم های تگوك می باشد . اما فدراسیون I.T.F اساس آزمون های خود را بر روی فرم های هیانگ بنا نهاده است . آموزش فرم های زیبای پالگه متأسفانه در حال فراموشی است !
تكواندو علاوه بر روش های هیانگ و پومسه , روش های جدیدتری نیز دارد كه تفاوت اندكی با این دو روش دارند . از جمله روش های چاندو كوان و مندو كوان كه تنها در تمرینات , اختلافات جزئی با سبك اصلی دارند .
به وب سایت دنیای هنرهای رزمی خوش آمدید
Welcome to Razmi1.com
The World Of Martial Arts
Compatible with FireFox , Chrome , Opera
بزودی منتشر خواهد شد:
کتاب اول از سری کتب دوگانه دنیای هنرهای رزمی:
فرهنگ هنرهای رزمی جهان
مولف: محمددهقان
شهادت سالار شهیدان امام حسین (ع) و یاران باوفایش تسلیت باد